Balkona çıktığında, yatak odasının kapalı atmosferinden yavaşça dışarıya adım atan karakter ürperdi. Bedeninin sıcaklığına yakın olmak için dirseklerini içeri çekti ve gözleri aşağıdaki manzarayı keşfetti. Yoğun sütümsü buhar Zürih Gölü’nü örtüyor, küçük evin bulunduğu tepeye tüm manzara gri, ıslak ve karanlık bir hale bürünmüştü. Ağaçlardan damlayan su ve evin kirişlerinden sızan suyun varlığı, dünyanın sisin içinden uyanışı gibi görünüyordu, tıpkı nehirden çıkan bir adam gibi...
📖 Kitap Bilgileri:
Stefan Zweig, bu öyküde karakterin içsel dünyasıyla çevresindeki atmosferi ustalıkla birleştirerek okura derin bir duygusal yoğunluk sunar.