Rahel, Tanrı'ya seslenirken kalbinden yükselen su gibi bir akışla, korkularına rağmen dua etmeyi sürdürür. Tanrı'nın öfkesini nasıl yatıştıracağını bilmezken, bilge olmadığını da kabul eder. Ancak, Tanrı'nın her şeyini bildiğini ve yaptıklarını gördüğünü fark eder. Dua ettikten sonra, başını eğip gözyaşlarını Tanrı'nın huzurunda dökerek, mütevazılığını gösterir. Tanrı, onun yakarışını duyabilmek için öfkesini bastırır ve sessizleşir.
📖 Kitap Bilgileri:
Zweig, Tanrı’yla hesaplaşan bir insanın içsel dünyasında, dua ve mütevazılığı derin bir biçimde işler.